Przedstawiamy podsumowanie kończącego się roku w formie alfabetu. Większości liter przyporządkowaliśmy piłkarskie i kibicowskie wydarzenia z Chrobrym Głogów w roli głównej, jakie miały miejsce w roku 2006. Szkoda tylko, że tak mało tych, które można odebrać w pozytywnym znaczeniu…

Atmosfera. Prawdziwy marazm jest w chwili obecnej otoczką głogowskiego futbolu. Już przed sezonem piłkarze szczerze wyznawali, że atmosfera panująca w klubie udziela się całemu zespołowi. Zresztą, o jakiej atmosferze my tu mówimy?

Barwy. Nasze Stowarzyszenie, kierując się przypadającym jubileuszem 60-lecia, postanowiło powalczyć o wspólne dla głogowskich sekcji sportu barwy. Jedyne słuszne, prawdziwe, poparte wieloletnią tradycją. Pomarańczowo-czarne. Kilka lat temu sekcja piłki ręcznej zapragnęła stworzyć odrębną historię, i jak chciała, tak też uczyniła, odstawiając na dalszy plan kibiców, a więc ludzi, którzy tworzyli atmosferę i niepowtarzalny klimat na jej meczach. Niepowtarzalny, bowiem jeszcze wielu pamięta spotkania na byłej hali „wojskowej” i tłum ludzi, który dopingował Chrobrego, nie widząc… jego zawodników. Włodarze SPR-u jasno opowiedzieli się za tym, że w dalszym ciągu chcą kontynuować to, co stworzyli. Antonim pewnego hasła politycznego – sami. No cóż… Skoro zapominają o przecież ważnych dla nich latach 60-tych, my zapominamy o czymś takim jak SPR Chrobry Głogów w naszym mieście.

Cytaty. Ściślej – cytaty, które z perspektywy czasu brzmią dosyć komicznie, również i te, delikatnie ujmując, trochę niefortunne. Zaczął Henryk Pawlak, a więc prezes, od którego wymaga się, a bynajmniej powinno, większej odpowiedzialności za swoje słowa. Podczas gdy piłkarze na dobre przygotowują się do zbliżającego sezonu, a i nie omieszkają informować fanów, że drużyna powinna włączyć się do walki o awans, głowa tego klubu stanowczo ripostuje, iż w bieżących rozgrywkach na pewno nie będzie II ligi. Dosłownie i w przenośni – szczęka w dół. Co na to sami zawodnicy? Tchnęli więcej optymizmu, powołując się na fenomen Miedzi Legnica z sezonu 2005/2006 – „nie czujemy się od nich gorsi”. A czy tak jest naprawdę pokazała sama liga. Zaczęło nie wychodzić, więc oficjalnie, jednym z głównym winowajców stały się… odżywki, a konkretnie ich brak. Jeden z sympatyków wykazał się w tym miejscu hojnością i postarał się o systematyczne ich dostarczanie. Wyników jak nie było, tak i dalej nie ma. Całość komicznych scen dopełnił były już prezydent Rybka, który na pięć minut przed wyborami przedstawił swoją koncepcję odbudowy (jakkolwiek dziwnie by to zabrzmiało…) MZKS-u – „krok w tył”. Orzech do zgryzienia? Nie, w obliczu wcześniejszej wypowiedzi jednej z osób tego samego ugrupowania o tym, że nożna nie zasługuje na miejskie pieniądze na pewno nie… Podsumowując – czasami chyba warto uprzednio ugryźć się w język, zamiast robić szum wokół własnych zdań. Szum, który w tych wypadkach zdawał się obrócić przeciwko w/w osobom.

Dom, ten drugi, czyli stary, poczciwy, ale umierający stadion. Tendencja zniżkowa – w ten sposób można podsumować sytuację panującą na stadionie przy okazji meczów Chrobrego. Problem istnieje i jest dość poważny. Jeszcze 2 lata wcześniej mieliśmy 2000 ludzi na pojedynku z Zagłębiem Sosnowiec, 1500 ze Śląskiem, 1000 z Miedzią. Każde inne widowisko to frekwencja nie mniejsza niż 700 osób… A dzisiaj? 200, 150, 100… Doprawdy, przygnębiający widok. Swoje w tym kierunku robi przede wszystkim równie przygnębiająca gra piłkarzy. Innym czynnikiem wpływającym na taki, a nie inny obrót sprawy są bilety, jedne z droższych w lidze. Nic więc dziwnego, że taki Kowalski, mając do wyboru mecz kopanej na III-ligowym poziomie za 10 zł, a spotkanie ręcznej, walczącej przecież o najwyższe trofea krajowe, za… 15 zł, wybierze to drugie. Zero filozofii.

Emigranci. Włochy, Anglia, Francja i wiele innych… Z osób, które wyjechały poza obręb naszego kraju można zebrać całkiem pokaźną grupkę. Niestety. Nie zapominają jednak o przywiązaniu do Chrobrego, co kilkukrotnie widzieliśmy na płocie okalającym murawę. Mowa tu o debiutującej w tym roku fladze, ufundowanej właśnie przez naszych emigrantów. Są też i tacy, jak p. Krzysztof Krężel z USA, który zasponsorował naszej drużynie komplet ładnie wykonanych strojów piłkarskich. Co najważniejsze – w barwach klubowych, bo jak wiemy, nie raz i nie dwa przyszło występować zawodnikom „pomarańczowo-czarnych” w nieco, powiedzmy, kontrowersyjnych kolorach. Z tego miejsca wszystkich pozdrawiamy, życząc szybkiego powrotu na stare, ale jednak ukochane śmiecie.

Fair play. Nieco w cudzysłowiu. Opolski sędzia II- i III-ligowy, Mariusz S. trochę nie z własnej woli wybrał się na wycieczkę do wrocławskiej prokuratury. A trochę z własnej, na co wpływ miały, póki co, domniemane przekręty lub jak kto woli – zwyczajne sprzedawanie się pana S. My szczególnie pamiętamy 8. listopada 2003 roku i mecz z sosnowieckim Zagłębiem. Bramka w doliczonym czasie gry po akcji z kontrowersyjnego rzutu pośredniego i nie pozwolenie w tym samym momencie na wejście na boisko naszemu, wcześniej sfaulowanemu, graczowi było apogeum tego widowiska. Czy to spotkanie będzie brane pod uwagę przy procesie? Nie wiemy. Co dalej z Mariuszem S? To także jest na razie tajemnicą. Tu i ówdzie pisze się, że w chwili obecnej przebywa na wolności. Zresztą, najważniejsze, że wreszcie widać stanowcze kroki mające na celu oczyszczenie polskiego futbolu z czarnego gówna. Nie ma sensu ubierać tego w ładnie brzmiące i delikatne słowa, bowiem który arbiter z odpowiedniej listy obchodził się w należyty sposób z rodzimą piłką? Jak Kuba Bogu… Przechodzimy na własne podwórko. Bez komentarza pozostawimy słowa jednego z zawodników Chrobrego wypowiedziane w stronę kibiców – „nie myślcie, że wszyscy sprzedają…”. Również bez własnego podsumowania przypomnimy zatrzymanie byłego już działacza naszego klubu, działającego wcześniej w KGHM-ie. Nie daleko pada jabłko od jabłoni?

Gadżety. Widokówki, proporce, wpinki, szale, kalendarze, smycze, koszulki i koszuleczki… Rok 2006 pod tym względem można zaliczyć do udanych. Sporo tego zamówiliśmy, sporo tego zeszło, troszeczkę jeszcze zostało ;). Zamiary były dobre, szkoda tylko, że wykonanie części z nich pozostawia wiele do życzenia i nie ma w tym żadnej winy z naszej strony. Najwidoczniej niektórym producentom akcesoriów kibicowskich poprzewracało się w głowach od tego dobrobytu i co raz więcej osób zauważa ten smutny fakt. Zrobić jak najwięcej, jak najszybciej, efekty wszyscy widzimy. Oczywiście hitem mijającego roku były bluzy kibiców Chrobrego, nie pozostawiające już złudzeń, co do poważnego potraktowania sprawy. Te cieszyły się nad wyraz ogromnym zainteresowaniem. Skoro jednak wszyscy nosimy tego Chrobrego w sobie i… na sobie, należy udowodnić, że tak jest i że się na to zasługuje. Najbliższą przyszłość co do kolejnych pamiątek mamy już jako tako rozplanowaną. Zamiast powielania tych samych produktów, postaramy się o coś, czego jeszcze „pomarańczowo-czarne” oczy nie widziały :). Przypominamy jednocześnie, że każdy z Was może się do nas zgłaszać z pomysłami na nowe pamiątki. Projekt graficzny nie jest obowiązkowy, ale mile widziany.

Husaria, czyli napastnicy naszej drużyny, którzy są nimi tylko z pozoru. W rundzie wiosennej sezonu 05/06 wyręczał ich Henryk Cackowski, jesienią kolejnych rozgrywek – Piotr Błauciak. Fakt, że w ostatnich miesiącach ocknął się nieco Radosław Druciak, ale drugą stroną medalu jest to, że na jego 6 trafień składały się zaledwie 3 spotkania. W pozostałych nie był postrachem dla golkiperów rywali, nie wspominając już o innych graczach najbardziej wysuniętej formacji. Ogólnie – panie, daj pan spokój!

Jubileusz, czyli brzydko obchodzona ładna rocznica. W tym roku przypadał jubileusz 60-lecia MZKS-u Chrobry Głogów. Mieliśmy prawo spodziewać się jakiś atrakcji ze strony włodarzy klubu. Skończyło się na halowym turnieju ze średniej jakości obsadą (z całym szacunkiem dla rywali) i zebraniu członków klubu, na którym każdego z osobna odznaczono pamiątkowym medalem. Wszystko. A więc bez rewelacji. Oczywiście rozumiemy, że zaporą nie do przejścia były i są finanse. Przesadnie hojni nie byli sami piłkarze, którzy zgotowali nam prawdziwe piekło. Nie ma sensu się tutaj rozpisywać, bo, po prostu, żal… Podsumowując, jubileuszowy rok 2006 jest jednym z najczarniejszych w przeciągu całej historii Międzyzakładowego Klubu Sportowego. Jednym z niewielu miłych akcentów związanych z okrągłą rocznicą była okazjonalna, najdłuższa ze wszystkich pozostałych flaga, na której uwieczniono m.in. dotychczasowe herby klubowe. Powstała dzięki Waszemu wsparciu. Raz jeszcze dziękujemy.

Kadra. Piłkarskim hitem tego roku była czerwcowa impreza na niemieckich stadionach. Mecz jeden, drugi, trzeci… Polacy mistrzami świata. Ironia jest tutaj jak najbardziej na miejscu. Zdecydowanie lepiej zaprezentowali się fani w biało-czerwonych barwach, a wśród nich grupka kibiców Chrobrego z zaliczającą międzypaństwowy debiut flagą. Pokaźne liczby, momentami wręcz miażdżący doping… Atmosfera, której namiastkę mieliśmy u siebie, w jednym z głogowskich barów, o co postarało się SSChG. Kilkaset osób na pewno bardzo przyjemnie wspomina tamte wieczory i towarzyszącą im zabawę. Szkoda tylko, że wyniki naszych „orłów” nie dały żadnych powodów do tego, by nieco wydłużyć piłkarskie święto, łącząc je z kolejnym dniem ;). Wszyscy pokazaliśmy, że tego typu imprezy są potrzebne i na pewno będą kontynuowane przy różnych, wymagających tego okazjach. Głogowscy kibice z dobrej strony pokazali się także na innych spotkaniach kadry. W Chorzowie kilkanaście, w stolicy Belgii kilkadziesiąt osób, co jest jednym z lepszych wyników spośród wszystkich wyjazdów za granicę. Przypomnijmy tylko rok ’95 i 50 „pomarańczowo-czarnych” w Paryżu na Francji. Może niebawem postaramy się o to, by wynik sprzed ponad 10 lat został przez nas co najmniej wyrównany…

Liczby. Te niechlubne, ale i te jak najbardziej pozytywne. Wyjazd głogowskich fanów do Częstochowy w maju w liczbie ponad 100 osób był najlepszym wynikiem, jaki udało się osiągnąć podczas odleglejszych wojaży w historii. Ponad 200 „pomarańczowo-czarnych” w Lubinie rewelacją nie jest, ale ta bariera przez 9 lat była nie do przeskoczenia. Zawodnicy Chrobrego zaś potrafili w ciągu 120 pierwszych sekund stracić… dwie bramki, w ciągu 23 minut zniwelować własne, 3-bramkowe prowadzenie do stanu remisowego, by na koniec roku zdobyć jeden punkt celnym trafieniem w… 94 minucie meczu. Można jeszcze wymienić 6 bramek nominalnego obrońcy, Piotra Błauciaka, czy też 8 spotkań pod rząd bez celnego trafienia naszych napastników.

Many many. Wieczny problem. Dług klubu to już, bagatela, ponad 500 tys zł! Doszło do tak paranormalnych sytuacji, że latem, przygotowujący się do sezonu piłkarze musieli korzystać ze zwykłej „kranówy”. To także ciągła walka o transport dla zawodników „na krechę”. Było kilka spotkań, w przypadku których to, że zostanę rozegrane wyjaśniły dosłownie ostatnie godziny… KGHM dalej ma nas wszystkich głęboko gdzieś. W tym kierunku miało się coś ruszyć po wejściu nowej osoby do zarządu w marcu. P. Trempała nie zdołał jednak obrócić swoich słów w czyny. Miasto pomaga, fakt, ale większość przeznaczanej sumy idzie na Głogowskie Obiekty Sportowe. W styczniu rozstrzygnie się kolejny konkurs ofert i po raz kolejny w propozycji, jaką zostawił poprzedni prezydent, lwią część sumy „pożre” nam GOS.

Niefart. Tutaj pragniemy wymienić tylko kilka meczowych „perełek” w wykonaniu naszych „skórokopaczy”, powstrzymując się od komentarza. Wspomniane już spotkanie z Rakowem u siebie, czyli od bohatera do frajera (miało być bez komentarza ;)), od 3:0 do 3:3. Pojedynek z rezerwami Zagłębia i mając już zwycięstwo w garści, oddajemy, co nasze – z 3:2 na 3:4. Mecz z Odrą Opole i 2:0 dla przeciwnika po… dwóch minutach od pierwszego gwizdka arbitra. Falstart z prawdziwego zdarzenia. Żałosny spektakl z Walką na własnym terenie – schodząc do szatni po pierwszych 45. minutach z jedno-bramkowym prowadzeniem, schodzimy do szatani po pełnych 90 minutach ze stratą rzędu 3 goli!

Oprawa roku 2006. Sami ją wybieraliście. Z liczbą 72 głosów zwyciężył pokaz pirotechniczny z Nowej Soli. Dziękujemy za wszystkie oddane głosy. Osobą, która wygrała drobne upominki klubowe, został młody kogucik. Gratulujemy, ze zwycięzcą skontaktujemy się za pośrednictwem adresu mailowego.