Wyrok śmierci odbywał się tak: po apelu – siedziałem wtedy na ogólniaku – wchodziło dwóch oddziałowych i wołali: „Na S!”. – „Strzelecki”. – „Nie”. – „Sowiński”. – „Nie”. – „Szendzielarz”. – „Dawaj, bierzcie swoje rzeczy i chodźcie z nami”. To było wiadomo, że na wykonanie wyroku. Co za rzeczy? Szczoteczka do zębów, woreczek z proszkiem, ręcznik, kapcie. To całe rzeczy.
Szendzielarz powoli to zgarnia: „Prędzej, pospieszcie się”. – „Czekałem na wykonanie wyroku ponad pół roku to wy możecie poczekać parę minut” i sprężystym krokiem odszedł do drzwi. W drzwiach się odwrócił: „Słuchajcie [koledzy], bądźcie przekonani, że giniemy za słuszną sprawę”. I poszedł…

Zygmunt Szendzielarz ps. „ŁUPASZKA” został skazany przez sędziego Mieczysława Wajdana na osiemnastokrotną karę śmierci. Nie zaprzeczał swojemu udziałowi w podziemiu antykomunistycznym, ani nie poprosił o łaskę. Wyrok wykonano 8 lutego 1951 roku w więzieniu na Mokotowie.

W 63. rocznicę śmierci mjr Zygmunta Szendzielarza ps. „Łupaszka” postanowiliśmy oddać hołd wielkiemu bohaterowi – Dowódcy 5 Wileńskiej Brygady Armii Krajowej, legendzie powojennej partyzantki antykomunistycznej w Polsce. W związku z tym, że nie mamy jeszcze w Głogowie miejsca jednoznacznie odnoszącego się do Żołnierzy Wyklętych, nasze małe Uroczystości postanowiliśmy odbyć na cmentarzu przy ul. Legnickiej przy symbolicznym dużym krzyżu. Na miejscu spotkania pojawiło się ponad 40 osób. W towarzystwie księdza z parafii Maksymiliana Marii Kolbe odmówiliśmy modlitwę w intencji Majora oraz jego żołnierzy. Ponadto krótkie przemówienie, złożenie symbolicznego wieńca, zapalenie zniczy, hymn, minuta ciszy… Było może skromnie, ale godnie i bardzo uroczyście. Wszystko w Hołdzie Wielkich Polskich Bohaterów – Majora Łupaszki oraz jego Żołnierzy!